«نشسته بودم و پوست درختها را از روی زمین جمع میکردم؛ مهم نیست منوچهر نیازی هستم و من را میشناسند. یک خانم و آقا گفتند "چه کار میکنی؟ " چه باید میگفتم؟ میگفتم کلاژ؟ نمیدانستند. گفتم "میخواهم چای دم کنم". آقا به خانم گفت "بیا برویم، دیوانه است". خوشحال شدم به من گفتند دیوانه. با آن پوستها، کلاژ درست کردم و یکی از شاهکارهایم را ساختم. »
به گزارش ایسنا، این روزها اگر در گالری بوم قدم بزنید؛ سالهای زیادی از هنرمندی منوچهر نیازی را مرور میکنید؛ هنرمندی که نصرالله افجهای ـ پیشکسوت خوشنویسی ـ درباره او گفته است «تکنیک نیازی چیزی نیست که لو برود و هر اثر او بهنوعی یک حادثه بهشمار میرود». خودش هم میگوید «من اصولا روی یک سبک و تکنیک تکیه نمیکنم. هر روز یک احساسی دارم. »
بخشی از این نمایشگاه به ارائه مجموعه «درختان» او میپردازد و تعدادی هم از تابلوهای مجموعه «ازدحام» به نمایش در آمده است. در کنار چند تابلوی نقاشی دیگر چند اثر کلاژ منوچهر نیازی هم این روزها به تماشاست.
این نقاش میگوید نقاشیهایش را با الهام از موسیقی کلاسیک بتهوون و چایکوفسکی خلق میکند و منظرههای نرم را با شنیدن شوبرت میآفریند.
روز افتتاحیه نمایشگاهش در میان نوای موسیقی «باخ» که فضا را پر کرده است از او تقاضای مصاحبهای کوتاه میکنیم که پاسخش مثبت است.
منوچهر نیازی به ایسنا میگوید: ما بدون هنرآفرینی در جهان هستی قابل زندگی نیستیم. همه چیز هنر است. حتی شاطری که خمیر برمیدارد و آن را فرم میدهد در حال نقاشی کردن است. هنرمند واقعی آن است که فرم برایش خیلی مطرح باشد. ما باید فرم را پیدا کنیم. همه چیز نقاشی است. همه انسانهای روی زمین نقاشی میکنند حتی یک راننده که فرمان را در دست گرفته است.
او ادامه میدهد: موسیقی کلاسیک خیلی به من ایده میدهد. من خواننده هم بودم و اپرا میخواندم. این است که موسیقی بر من خیلی اثر دارد. من وقتی سمفونی ۵ بتهوون را گوش میکنم فرمها را به دست من میدهد و من بازی میکنم. بعضی کارهایم را با الهام از شوبرت کشیدهام. الان در این سالن موسیقی باخ پخش میشود، زیرا حس کردم موسیقی بتهوون تند است.
نیازی در پاسخ به اینکه آیا موسیقی را نقاشی میکند؟ اظهار میکند: موسیقی را نقاشی نمیکنم بلکه موسیقی به من فرم میدهد.
او با تاکید بر اینکه موسیقی ایرانی را به ویژه فولک را خیلی دوست دارد، درباره تاثیر این نوع موسیقی بر آثارش بیان میکند: موسیقی گاهی به من الهام میدهد اما موسیقی کلاسیک بیشتر به من الهام میدهد.
این هنرمند در ادامه صحبتهایش با بیان اینکه بدون نقاشی میمیرد، یادآور میشود: من به غیر از نقاشی کردن، کار دیگری ندارم. قدیم من روزی ۱۶ ساعت نقاشی میکردم؛ اما حالا سنم بالاست و خسته شدم و روزی یکی دو ساعت کار میکنم. فراموش نکنید من ۸۲ سالم است.
او درباره اینکه آیا به هدفی که در هنر میخواسته، رسیده است؟ میگوید: هیچ هنرمندی به هدفش نرسیده است. ما هرچقدر کار کنیم بازهم شاگرد هستیم.
نیازی همچنین میگوید: من در آمریکا زندگی میکردم اما هیچگاه فرهنگ خودم را فراموش نکردم. من در آنجا هم ایرانی کار میکردم. هنرمند دنیای عجیبی دارد. خوشبختانه آدم مادیای نیستم و انسانها را دوست دارم.
نمایشگاه نقاشیهای منوچهر نیازی عصر جمعه چهاردهم دی ماه آغاز به کار میکند و حدود دو ماه (غیر از شنبهها و یکشنبهها) به نمایش عموم خواهد بود.
نظر شما